dag 13 t/m dag 17

Dag 13 vrijdag 20 februari 2009.

Vanochtend om 6 uur opgestaan alle spullen gepakt die we nog in gebruik hadden zoals de tentjes en andere slaap spullen. Het meest hadden we gelukkig de avond van tevoren al opgeruimd om tijd te besparen. Mezelf gaan verzorgen gezicht gewassen tanden gepoetst en alweer niet mijn haren gedaan. Ja dat doe ik nu al een paar dagen niet meer is veel te lastig met me pet of bandana op en je hebt niet altijd de tijd de gel eruit te spoelen en dan krijg je echt vies en vettig haar. Dit is ook wel eens fijn scheelt tijd en zal ook wel goed zijn voor mijn haren haha.
We hebben ook nog 6 broden gehaald 4 ronden en 2 stokbroden voor 13 dhm €1,30. Nog ff snel een stokbrood gegeten met zijn tweeën en toen was het tijd om te vertrekken. Bij het verlaten van de camping voor 2 overnachtingen 120 dhm betaald €12,-. Ze vroegen me of we in de auto sliepen en heb daarop maar gewoon ja beantwoord. Zal vast weer wat euro’s gescheeld hebben.
Om 07:22 zijn we vertrokken bij een kilometerstand van 236206 Km en een temperatuur van 14,5oc.
Over Mauritanië hebben we veel gehoord en sommige maken zich er ook zorgen om. De agente en bevolking is er erg fel tegen Europeanen als je de verkeerde treft, en vaak ook corrupt. Jan heeft ervoor gezorgd dat we de tocht door Mauritanië politie of militaire begeleiding krijgen. Er is ons wel op het hart gedrukt altijd met de groep bij elkaar te blijven en niet je van de groep af te zonderen zonder toestemming en of beveiliging. Van de andere kant staat het land ook open voor de hulp die wij ze kunnen bieden en zullen daarom ook een school hier bezoeken samen met alle andere studenten. Hierbij zal een film ploeg aanwezig zijn om dit alles vast te leggen en waarschijnlijk zal dit op de plaatselijke tv uitgezonden worden. Hiervan krijgen we als het goed is ook een kopie op dvd.
We eten en slapen bij verschillende stammen en hoeven verder alleen maar te rijden en te tanken en voor drinken te zorgen. Er worden verschillende feestelijke avonden georganiseerd om ons een welkom gevoel te geven en de samenwerking de komende jaren meer uit te kunnen breiden.

Om 14:00 kwamen we aan bij de grens van Marokko naar Mauritanië hier moet je eerst Marokko uit dan stuk offroad door niemandsland naar Mauritanië. De grens overgang van Marokko heeft van 14:00 tot 15:15 geduurd. Hier moesten we allemaal de paspoorten en autopapieren inleveren deze werden gecontroleerd en bestempeld en na nog een tweede controle mag je dan doorrijden naar niemandsland waar je de wrakken van auto’s aan de kanten ziet liggen die over een mijn zijn gereden of gewoon achter zijn gelaten omdat ze er niet meer mee verder konden.
Om 16:15 komen we bij de grens van Mauritanië waar we weer de paspoorten en autopapieren moeten afgeven voor controle. Weer een paar stempels erbij en een tweede controle en je mag weer doorrijden dit duurde tot 17:30 ongeveer. Het bewijs dat jij de eigenaar bent van de auto wordt in je paspoort geschreven en jij bent dan verantwoordelijk voor het voertuig. Ook krijgen we hier de verzekering papieren zodat je ook in Mauritanië verzekerd bent voor de schade die je aan andere toebrengt. Bij deze grensovergang is er erg veel wind en het zand straalt de auto’s en jezelf je moet oppassen dat je geen zand in je ogen krijgt en als je even je raam openlaat staat je auto zo vol met zand. Het is hier niet aan te raden zomaar foto’s te maken van de lokale mensen ook filmen is hier taboe. Ze denken dat hun ziel weg gaat zodra er een foto van het wordt gemaakt. Na deze grensposten rijden we met alle auto’s achter elkaar naar het verblijf voor vanavond waar we vriendelijk ontvangen worden met veel drinken en relaxen banken om op te zitten. Hier spreekt de burgemeester en de chief van het dorp ons toe en heten ons vriendelijk welkom, ze staan 24 uur per dag voor ons klaar mocht er iets zijn en we worden van alle gemakken voorzien. Morgen is voor ons de tweede rustdag en gaan we in de ochtend een school hier bezoeken en in de middag de stad bezoeken.






Dag 14 Zaterdag 21 februari 2009.
Gelukkig we hebben weer een rustdag de 2e tot nu toe. Vandaag kunnen we niet al te lang uitslapen want we moeten alweer om kwart voor 9 bij het ontbijt zijn en om kwart voor 10 vertrekken om een school hier in de buurt te bezoeken. Dus de wekker om half 8 gezet en opgestaan om mijn slaap spullen op te ruimen , we hebben vannacht gezamenlijk in een grote ruimte geslapen met in totaal 6 mensen. Gewoon in de slaapzak op mijn slaapmatjes heerlijk warm en beschut van weer en wind.
Het ontbijt was goed. Gewoon stokbrood met jam, boter en suiker. Met warm water en koffie. Als je liever iets anders wilt pak je het uit de auto, zoals ik ook de thee uit de auto gehaald heb met twee mokken om uit te drinken. Kwart voor 10 werd natuurlijk iets later omdat er verschillende dingen op het laatste moment nog moesten gebeuren bij de verschillende teams. Maar toch weer met zijn alle achter in de unimog en rijden maar. 12 man in dat hok en maar vasthouden als je over een hobbel heen gaat… lekker knust. Bij de controles knepen we het wel ff want we hadden natuurlijk wel de paspoort bij ons maar niet die formulieren en op deze manier bespaarde we een hoop tijd met controles, allemaal muis stil achterin en de gordijntjes dicht houden hopende dat ze ons niet zouden snappen. Gelukkig ging alles goed en zijn we veilig en wel zonder problemen bij de school aangekomen.

Wat een ontvangst, de directeur van de school zelf stond ons al op te wachten en gaf meerderen mensen waaronder jan en een aantal leerlingen vriendelijk een hand. We kregen een rondleiding door alle verschillende lokalen waar de verschillende lessen werden behandeld. Van airco tot sanitair, bouw, houtbewerken, dieselmotoren, elektriciteit en nog veel meer. De verschillende leerlingen lieten met veel plezier zien wat ze allemaal geleerd hadden en haalden de verschillende onderdelen voor je ogen uit elkaar met 5 man tegelijk en ook weer net zo snel in elkaar voor zover dat mogelijk was. Niet alles is compleet van de onderdelen die ze daar hebben, zoals de dynamo’s die ze er in lossen onderdelen hadden liggen maar er niet een van compleet konden maken. Zo is het met meer dingen die zo ons lieten zien, maar wel alles met een grote glimlach op hun gezicht.
Ze stellen je een hoop vragen en willen een hoop dingen van je weten. Waar kom je vandaan, wat is je naam, heb je een moeilijke jeugd gehad, waar leer je voor, hang je veel op straat rondt… veel vragen die voor hun meer betekenis hebben dan wij ons kunnen voorstellen. Ik zelf vond het erg boeiend om de verhalen van de jeugd hier te horen en ook antwoorden te geven op de vragen die ze je stellen. De dames die hier ook een technische opleiding volgen vonden het maar al te leuk om met mij ( Etienne ) op de foto te gaan, de een was nog niet weg of de andere kwam al weer met een telefoon aanlopen waar ze dan een foto mee wou maken. En teamgenoten vroegen me of ik hier een bekendheid was. Ook een aparte ervaring hoe mensen je hier bekijken. Zien ze je als een rijke Europeaan of vinden ze het gewoon heel erg leuk dat je komt bekijken hoe het hier gaat en de hulp die je ze kan bieden. Dat is nog maar gokken maar het laatste lijkt mij het meest waarschijnlijke.
In de middag stonden ze weer klaar met drinken en kreeg je de beker in je handen gedrukt met drinken erin wat je dan maar op moest drinken, geen idee wat het was maar dat boeit je hier niet. Drinken is hier drinken en het zal echt niet slecht voor je zijn.
Je ziet in de ogen van de leerlingen dat ze er echt van genieten en de glimlach maakt het helemaal af. Zo zie je het weinig in Nederland het enthousiasme om te leren en te laten zien dat je het kunt.
Oscar heeft op het krijtbord nog les gegeven over de verbrandingsproces in de motor en de werking van een relais. Het ging allemaal niet echt soepel omdat ze hier anders Engels en Frans spreken dan wij gewend zijn en Oscar niet goed is Frans is maar wel erg goed in Engels. Met handen en voeten kom je er toch altijd wel weer uit en met de woordjes Frans die ik spreek kon in Oscar een helpende hand bieden. Dat gaf mij al een indruk hoe het in Gambia zal gaan en wat ik er dan van kan verwachten. Gelukkig is er dan een tolk aanwezig die voor ons kan vertalen wat we vertellen.

Na de mooie en erg indrukwekkende rondleiding op de school zijn we met een gids de omgeving gaan verkennen en zijn we eerst naar het stand geweest waar we verschillende mooie plekjes bekeken hebben te voet. Hierna zijn we nog naar een winkel geweest om nog verschillende artikelen in te slaan. Voor we de Sahara intrekken. Natuurlijk weer met 12 man achter in de unimog en de spannende momenten langs de wachtposten. Terug naar de slaapplaats voor vanavond dezelfde als de afgelopen nacht.
Daar terug aangekomen hebben we onze aankopen voor vandaag ( 3 pakken smeerboter, 25 zakjes aanmaaklimonade poeder, 8 rollen met Maria koekjes, en 4 aaa batterijen) voor 5200 ougia 1 euro is 325 ougia, in de auto gelegd. We hoorde dat de mercedes die meerijdt slecht stationair liep en hebben Oscar Pascal en ik onze koppen bij elkaar gestoken en het probleem gezocht. De stationair klep bleef steeds hangen waardoor het stationair toerental te hoog bleef en niet meer afgeregeld werd. Deze hebben we uigebouwd, losgemaakt en gesmeerd maar de klep blijft problemen veroorzaken, waarschijnlijk te versleten een geen reserve aanwezig helaas. Ook hebben we de lucht aanzuigbuis verplaats tegen de rijrichting van de auto in zodat er voor een klein deel voorkomen wordt dat er teveel zand de motor ingezogen word.

Dag 15 zondag 22 februari 2009
JAAAAA ik ben Jarig :D :D eindelijk 21 Gister avond een leuk mauritanie’s feest gegeven ( nee hoor maar was wel erg toevallig ). Er was een feest voor ons georganiseerd en de lokale tv omroep was daar om alles te filmen. de tent was van doeken gemaakt en daarin waren 3 vakken, 1 voor de mauritanieers uit de omgeving die het minder bedeeld hadden, 1 vak voor de band en de presentator waar ook gedanst kon worden en een vak voor ons geheel afgeschermd van de andere. Er werd leuke muziek gespeeld door de band en verschillenden mensen mochten om beurt apart van de mannen in het midden vak gaan dansen, we werden bedient en kregen dienbladen met drinken, wij hadden banken en zaten er als rijke vips bij en de andere in het andere vak moesten gewoon op de grond zitten of staan. Ook ik werd naar voren geroepen nadat pascal al een keer was geweest, er was wel 1 voorwaarden ik wou ook een mooi kleed aan zoals de andere. De rijkere mauritaniers met aanzien zaten ook in ons vak en toen het 12 uur was werd er voor me gezongen en een aantal belangrijke mensen kwamen me de hand schudden, ik kon er natuurlijk niet onderuit om weer te gaan dansen, ik kreeg de pas steeds meer te pakken en uiteindelijk ging het steeds beter, hier dansen de mannen met de mannen en de vrouwen met de vrouwen. Op het einde van de avond werd ik door jan bij hem geroepen samen met Gislane. En van de mannen met aanzien wou een mededeling maken, Gislane en ik waren de beste dansers van de avond ! er werden weer verschillende handen geschut en geapplaudisseerd. Deze ochtend was er om kwart voor 9 ontbeten en rondt 1 uur zijn we met de gids Galifa in de auto richting de Sahara vertrokken. Ik had de cd in de cd speler gedaan en in 1 ruk helemaal afgeluisterd voor zover het mogelijk was met al de hobbels en gaten in de weg. Ik vond het echt geweldig al die stemmen weer terug te horen en alle leuke dingen die er gezegd worden. Ook de brief van N M C G heb ik geopend en daar kwam een mooie brief uit met ballonen en slingers. Ik heb de slingers opgehangen en de ballonen opgeblazen en ook aan de auto vastgemaakt, echt leuk. Iedereen kwam me nogmaals feliciteren en wenste me een leuke en plezierige dag toe. Ik heb een leuke verjaardag gehad, hoop jullie ook :D.

Nu op naar de Sahara… na 5 kilometer verharde weg gingen we dan eindelijk rechtsaf de sahara in. Het begint als een zandweg met kuilen en hoe verder je komt het muller het zand word, je schakelt van 4 hoog naar 4 laag als het moeilijker word. Ik heb geen idee waar de gids zich op richt maar die zit naast je en wijst van links naar recht en gewoon vooruit, hij leid je om de moeilijkste stukken heen en probeert te voorkomen dat je vast komt te hangen in het zand, hij zegt je wanneer je flink moet acceleren en wanneer je rustiger aan moet doen omdat je anders over de bulten heen vliegt, wat we toch wel een aantal keren gedaan hebben :P :):), in de middag pauze kwamen we met verschillende teams weer bij elkaar en hebben we mooie foto’s gemaakt van alle auto’s in de woestijn. Over de Sahara verwachten jullie natuurlijk een heel verhaal maar dan moet ik jullie helaas teleur stellen. Er is zand, wind, veel wind, veel zand en het komt overal waar je het niet wilt, in de auto in je spullen in je haren tot op je hoofdhuid. De eerste dag in de Sahara kregen tegen het einde van de middag de drie musketiers ( the driving dutchmen ) Problemen met de aanhangwagen, de dissel was voor een deel losgebroken van de aanhangwagen en kon niet meer hersteld worden zonder een fatsoenlijk lasapparaat. Die hebben we natuurlijk niet bij ons dus we moesten iets anders bedenken, nou de as en alles eronderuit en de aanhangwagen op de auto en daarbovenop weer de dakkoffer. Wat een onderneming! Alles uit de aanhangwagen en de dakkoffer ( leuke foto’s van ) en de as eronderuit slopen was iets lastiger dan gedacht maar uiteindelijk kwam het wel goed. Met z’n allen bij elkaar en die aanhangwagen op het dak getild en vastgemaakt met daar de dakkoffer weer op !. we konder weer verder. We zouden niet meer met licht aankomen op de camping maar dat was geen probleem. In de verte konden we de verlichting van de camping al zien branden daar zouden tenten klaarstaan waarin we zouden overnachten. Daar aangekomen bleken we aan het strand te staan de wind was niet te harden en de zand kwam weer van alle kanten! We hebben in de tent gekookt rijst met pindasaus, smaakte gelukkig erg goed. We zijn vroeg gaan slapen want zo’n dag in de Sahara breekt je toch wel op, de adrenaline stroomt door je aderen en je wilt alles zien en meemaken.

Dag 16 maandag 23 februari 2009

dag twee in de Sahara. Eindelijk zien we een wilde kudde kamelen, wat gaaf zeg, wist niet dat die zo hard konden rennen met al dat gewicht op hun rug. Galifa onze gids woont zelf al heel zijn leven in de Sahara en zijn familie heeft zelf ook een kudde kamelen en hij weet ons er veel over te vertellen maar we konden zijn engels en Frans niet erg goed verstaan dus we kregen er maar weinig over mee.
Deze dag is niet veel anders als de eerste veel zand en wind en overal komt het terecht. Het is zo groot dat je geen idee hebt waar je naartoe rijdt en alles lijkt hetzelfde. En toch wijst Galifa ons moeiteloos de weg naar de plaats van bestemming. Aan het einde van deze dag hebben we een aantal kilometer over het strand gereden, zo’n 30 in totaal rijdt echt een stuk beter maar ook hier moet je oppassen dat je niet vast komt te staan. We hadden de banden al een aantal keren iets leger gelaten in de Sahara als het zand te los werd. Ook hier hadden we daar weer profijt van. Alleen bij het verlaten van het strand ging het mis. De gids stuurde ons regelrecht het meest diepe zand in dat je kan voorstellen. Na een paar honderd meter stonden we hopeloos vast tot op de boden ( eerste keer trouwens :P ). Wat nu dan ! Nou scheppen uit de auto, team genoten roepen en scheppen maar tot de eeuwigheid, wat je weg schept valt voor een deel ook weer terug dus je doet dubbel werk. Zandmatten van de auto die voor de wielen en poging 1, 1,5 meter verder en weer vast. Weer scheppen weer zandmatten ervoor en weer een poging om weg te rijden. Lukt natuurlijk niet verder dan 1,5 meter. Na 7 pogingen en dus 11 meter verder waren we eindelijk op een iets minder lastig stuk zand en konden we de vaart erin houden om weer terug naar het strand te rijden. Gelukkig hier zijn we uit, compleet onder het zweet van het scheppen en duwen. Maar we hebben het gehaald en een goede les geleerd ! deze avond hebben we in onze eigen tentjes aan het strand geslapen, en zand met spaghetti gegeten. Ja de wind was weer enorm en je kon het gewoon niet uit je eten en drinken houden, mja schuurt de maag zeggen ze dan meestal.

Dag 17 dinsdag 24 februari 2009

Wat een nacht. Heel onze tenten stonden vol met het fijne zand wat door de ventilatie gaten past. Alles zat er mee onder, het kussen, je slaapzak, je tas/koffer. Je gezicht alles ! en dan denk je lekker beschut te liggen in je tentje, nou mooi niet dus! De auto’s van het team van jan waren aan een kan weggezakt in het zand om dat de wind het zand onder de auto vandaan blies. Deze zouden later op de dag door een jeep met lier eruit getrokken worden, wat ook erg leuk was om te zien. Wij hadden dat probleem gelukkig niet, door mijn ingeving om het tentzeil te gebruiken om de auto te beschermen tegen de wind en zand. Deze kwam tot aan het zand dus hadden gelijk een oplossing voor de wind die onder de auto doorkwam. Paar scheppen zand op het zeil en dat probleem was ook verholpen ( konden alleen niet meer de auto in van die kant ). Deze dag ook weer het laatste stuk over het strand gereden tot aan een dorpje waar we de weg zouden oversteken en de Sahara wee onveilig zouden gaan maken. Voor we daar kwamen hadden we eerst de uitdaging om een duin te bedwingen die tot aan ze kwam. Er waren ons al andere mensen voor geweest die daar nog altijd vast stonden en de hele nacht al aan het graven waren. Nu komen daar opeens 26 auto’s en 1 motor aanrijden die ook graag langs willen, nou vele handen maken licht werk en dat bleek ook hier maar weer. Allen handen uit de mouwen scheppen en zandmatten pakken en aan de slag. Binnen now time was die duin vergenoeg afgegraven zodat we eroverheen konden rijden, eerst de gewone personen wagens en dan pas de jeeps met 4WD. We konden weer op pad eindelijk. Aangekomen bij het dorp splitste de groep zich op. 1 groep zou nog een dag Sahara rijden en de dag erna naar nouacksott rijden en de andere ging er in een weg naartoe. Nou wij gingen natuurlijk voor de Sahara! Na weer 5 Km over verharde weg gingen we de zandweg in die naar de Sahara zou leiden maar na een paar kilometer stopte we voor een overleg. Volgens de gidsen was dit deel van de Sahara toch te gevaarlijk om doorheen te rijden en zou het te lang duren om op tijd op de volgende bestemming aan te komen. Hier kon je wel kiezen om nu ook toch door te rijden over de gewone weg naar nouacksott of hier de nacht door te brengen en morgen daarheen te gaan. Na lang overleg en pascal over te halen om toch hier te blijven zijn we inderdaad die nacht toch nog in de Sahara gebleven.
Dit zou de leukste nacht worden die we tot nu toe gehad hebben ! we hebben het kamp opgezet de tentjes uitgevouwen en ingericht. Ook weer gekookt, deze keer was macaroni met een beetje zand ( gewoon niet aan te ontkomen) en een soepje na weer. Nja we waren met 7 auto’s gebleven met de leukste groep van alle teams. We zijn hout gaan zoeken voor het kampvuur van vanavond. Dit was erg gezellig minimax hield de sfeer er weer in door de gitaar erbij te pakken en gezellig een nummer erbij te vertolken met de mensen die bij het kampvuur zaten. Dit is wat je normaal op tv ziet of in een boek leest maar hier werd het werkelijkheid echt een leuke avond. Toen het kampvuur uit was zijn we nog een tijd blijven liggen om de sterrenhemel te bekijken. Wat is die hier mooi en helder echt geweldig. Tegen 12 uur naar bed gegaan en de dag erna naar nouacksott gereden waar we een hotel zouden hebben! De rest volgt