Vanaf dag 7 14 februari

Dag 7 zaterdag 14 februari

Vannacht de eerste x in een Marokkaans hotel geslapen, na een alweer een lange en ook erg indrukwekkende dag. Zoals voor Gister hebben we veel van de cultuur mogen proeven bij de stop die we gemaakt hebben om banden voor de unimog te regelen. De gastvrijheid van de mensen is hier echt overweldigend. Na een leuk gesprek op mijn besten Engels en Frans en de woorden Marokkaans die ik al geleerd had werd me al aangeboden om mee middag te eten, een dergelijk aanzoek is onbeleefd om af te slaan en we hebben dus wat meegegeten van de gebakken aardappels met vis en het brood wat ze erbij hadden. Je bent gelijk een vriend van ze en ze zeiden tegen Pascal goed op mij te passen.

Ik heb een monteur nog mijn werkhandschoenen gegeven en wat drop uitgedeeld wat ze een beetje vreemd vonden. Maar wel verder op aten. Dan krijg je natuurlijk wel dat ze allemaal iets willen en is je zak met drop zo leeg natuurlijk, niet dat wij dat erg vonden per slot van rekening hebben wij ook mogen mee eten bij hun. Ze hebben er vrij weinig en ook tijdens de lunch zitten ze gewoon op een paar stenen op de grond in een cirkel en in het midden een wokpan met het eten erin waar iedereen gewoon met de blote handen uit eet. Niet iedereen van de groep durfde mee te eten maar Bart en ik hebben het gewoon geprobeerd en het smaakte echt goed. Zelfs het glas cola wat ik kreeg was al gebruikt door iemand anders maar ook dat sla je niet af. Als je gaat krijg je een knuffel en twee kussen in het niets.

Gister avond zijn we na het inchecken bij het hotel en het veilig leggen van onze spullen het dorp ingelopen om daar iets te gaan eten. Van alle kanten word je benaderd om spullen van ze te kopen en heel het dorp / stadje komt nieuwsgierig naar buiten om te kijken wat er is binnen gereden.

Kleine kinderen komen naar je toe met cd’s en andere kleinen dingen, en ze schamen zich niet om gewoon het restaurant mee binnen te lopen. Voor zover je dat echt kunt noemen. We hebben deze avond voor €11,- P.P gegeten en dan heb je thee, een fles water, frietjes, kleine salade van tomaat en uit met olijven en verschillende gegrilde stukken vlees op je bord.

Het Hotel stelde niet veel voor en is niet iets waar je graag lang zou blijven, geen douches en de hurk wc’s waren verre van hygiënisch. Gelukkig dat we onze eigen dekens en kussens hebben want je wilt er niet over nadenken wat er al in die bedden gebeurd is. Ik heb het op film staan dus bewijs hiervan hebben we… na een nacht lekker geslapen te hebben zijn we om 8 uur opgestaan en de planning was om rondt 9 uur te vertrekken zodat we allemaal genoeg tijd hadden om dingen voor jezelf te doen en eventueel nog geld te wisselen of je auto na te kijken, het hotel kosten ons €3, - per persoon dus waar klagen we eigenlijk over. Op deze stopplaats is ook onze thermoskan kapot gevallen !!! damn daar gaat onze warme drank voor onderweg. Na een rondt vraag konden we gelukkig een andere krijgen van Wim en Oscar. De vertrek tijd werd zonder echt overleg zomaar vervroegd naar half 9 omdat er in dit dorp geen optie was om de band van de unimog op de velg te leggen. Dus wij maar weer opschieten om aan de eis van de andere te voldoen en mee te gaan. Nog niet ontbeten of echt goed verzorgt maar ja je moet maar, deze dag hebben we enorm veel en lang gereden over secundaire wegen. Dat zijn wegen met Max. 2 meter breed asfalt en aan de zijkanten gravel. Ook heb je er enorme gaten in die je steeds zoveel mogelijk probeert te vermijden omdat je geen kapotte banden of gebroken assen wilt riskeren. Vandaag bereiken we ook het atlas gebergte! Wat is dit mooi echt nog de ongerepte natuur en hier en daar een dorpje waarbij je jezelf afvraagt of de mensen überhaupt een besef hebben waar ze zich bevinden en of ze ooit in een grote stad geweest zijn. Als je door deze dorpjes rijdt komt iedereen naar buiten en de kinderen rennen naar je auto toe en vragen om geld of andere dingen. Voornamelijk kregen we de vraag naar een pen ofwel op zijn Frans een stillo ( als ik dat zo correct spel ). Hier gaat het je wel naar je hart als je al die kinderen zo ziet die verder bijna niets hebben dan een dak boven hun hoofd en de kleding wat ze dragen. Hier zijn wij ook voor de eerste keer de echte negroïde mensen wat weer heel anders is dan de Marokkaanse die we tot nu toe gezien hebben. Als je over de wegen rijdt zie je hier en daar op veel plaatsen gewoon mensen langs de weg staan, lopen of liggen ver weg van de dichtstbijzijnde plaatsen en wij hebben dan geen idee waarom ze daar zijn en hoe ze denken ergens te komen.

Als je door deze dorpen heen rijdt en je gooit iets van de spullen die je hebt meegenomen om weg te geven uit het raam dan wordt er echt om gevochten door de mensen die er in de buurt zijn, soms zelfs door de oudere personen en vrouwen.

Omdat de plaatsnamen en wegwijs borden niet meer goed werden weergegeven en we maar op het gevoel reden en de aanwijzingen die we van de mensen kregen via Najib en Bidal, hebben we ons totaal verreden. We hebben hierdoor alvast een heel stuk kunnen oefenen met het rijden op onverharde en smalle wegen door de dorpjes, hier was het ook voor de eerste keer dat de kinderen naar onze auto gerent kwamen en om spullen vroegen. Zodra je de foto of film camera tevoorschijn haalt en een foto wilt maken rennen ze allemaal weg. Waarschijnlijk bang voor de camera en denken ze dat hun ziel weg gaat als je een foto maakt ( althans dat hoor ik van team genoten ). Hier hebben we een paar uur mee verloren maar wij en de andere vonden dit totaal niet erg, wat wij hier gezien hebben is iets wat je altijd bij zal blijven en nu zie je pas in dat wij het echt niet slecht hebben. We zouden de regering eens daarheen moeten sturen en dan nog eens vragen wat een kredietcrisis is…

Kijken wat ze daarop dan te zeggen hebben, hier is armoede en toch weten de mensen te overleven met de dingen die ze hebben en lachen ze heel vriendelijk naar je als je ze begroet of vriendelijk zwaait. Om de weg terug naar de hopelijk goede weg hebben we verschillende spullen uitgedeeld aan de kinderen, ze raden je aan dit pas te doen als je wegrijdt anders sta je daar met al die kinderen om je auto heen die allemaal iets van je willen hebben, maar je weet dat je ze niet allemaal iets kunt geven hoe graag je dit ook zou willen. Eenmaal op de goede weg ( nouja ook secundair maar beter dan totaal onverhard ) zijn we goed opgeschoten en hebben we nog maar net op tijd een tankstation kunnen vinden voor onze benzine tank leeg was ( hadden nog wel een reserve kan maar die wilden we graag zoveel mogelijk sparen ) hier hebben we maar voor 200 dirhams kunnen tanken ( €20,- ) omdat we niet meer dirhams hadden. Hier raakte Bilal ook aan de praat met een persoon die een hotel en camping combinatie wist. Voor 150 dirhams konden we overnachten in het hotel en voor minder op de camping. We vroegen of de man onze euro’s kon wisselen naar dirhams en dit was gelukkig mogelijk. In eerste instantie wouden wij voor de camping kiezen en die paar euro besparen omdat we een camping ook erg leuk vinden ( tot nu toe pas 1 x in de tent geslapen ) maar toen wij bij het hotel kwamen in Alnif waren we gelijk verkocht, echt totaal anders dan vannacht. Mooi en verzorgd alles netjes. De kamers waren super. Één tweepersoons bed en één eenpersoons bed. Een eigen douche en wc en sommige hadden er zelfs een extra kamer bij met zitbank en salon tafel. Voor 90 dirham Per persoon kregen we avond eten en voor nog eens 25 dirham een ontbijt erbij. Voor 38 euro hadden we dus een kamer met avond eten en ontbijt, daar doe je het echt wel voor. We hadden afgesproken om 9 uur aan tafel te gaan zodat we allemaal een uur hadden om je spullen te pakken je ff te ontspannen en wie dat wou douche ( helaas wel koud ). Het avond eten was goed verzorgd toen we aankwamen stond alles al klaar en konden direct beginnen met eten. Op de achtergrond hoorde we Marokkaanse trommel muziek die het hotel personeel voor ons speelde.

Na het eten zijn we naar de bar gelopen waar zei aan het trommelen waren en hebben we onder het genot van een pilsje genoten van de muziek.

De bedden lagen prima en als je de airco aandeed op de kamer sprong de zekering eruit. Wat trouwens ook tijdens het douche op een mysterieuze manier gebeurde (dankjewel Bas ).

























Dag 8 zondag 15 februari 2009

We hadden afgesproken om half 9 te ontbijten ( Vandaag alles op zijn gemak want we liggen immers goed op schema) en ook nu weer stond alles voor ons klaar en konden we genieten van de jam, smeerkaas en andere lekkernij wat op tafel stond en het drinken zoals koffie, thee ( zo zoet dat je denkt dat je suiker met thee drinkt ) en melk. Rondt half 11 zijn we weer gaan rijden en is Wim gaan fietsen, we zouden vandaag immers veel onverhard rijden dus voor hem goed bij te houden op de fiets. Alweer een schitterend uitzicht op alle mooie berger van het atlas gebergte wat ons omringde. Omdat de snelheid maar lag was besloot ik net als een paar andere op de dakdrager te gaan zitten om ze een aantal mooie plaatjes te kunnen schieten en te kunnen genieten van de zon en een beetje bij te kunnen bruinen ( wel goed ingesmeerd natuurlijk ). We kwamen weer door afgelegen dorpjes ver van de stad en de kinderen kwamen in de verte al aangerent richting onze auto’s en vroegen allen weer om geld of andere spullen. Vanaf de dakdrager heb ik dit goed kunnen fotograferen en filmen. In deze dorpen zie je altijd veel groen van beplating en bomen ook omdat ze hier landbouw verrichten en water omhoog pompen of gebruik maken van een in de buurt liggend stroompje water.

De indrukken die je hier krijgt zijn echt geweldig en ook deze zullen wij nooit vergeten. De huizen zijn bouwvallen en de straten zijn bijna onbegaanbaar en toch leven hier mensen… hoe is het mogelijk.

Hoe verder wij rijden hoe slechter de wegen worden. Van redelijk begaanbaar wordt het bijna onbegaanbaar en toch zie je hier en daar nog een huisje staan met mensen aan de kant die naar je zwaaien als je er voorbij rijdt. Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben ben in minder precies geworden in de tijden en de afstanden die wij afgelegd hebben. Door al de indrukken die je hier op doet en alles wat ziet hoort en ruikt ben je daar echt niet mee bezig en wil je zoveel mogelijk opnemen van de omgeving en alle dingen die je om je heen ziet gebeuren. Hier is tijd irrelevant, niet alleen voor jezelf maar ook voor de mensen hier, geen opening tijden van winkels of tankstations hebben ze geen zin meer dan stoppen ze en hebben ze dat wel dan gaan ze door met werken of waar ze ook mee bezig zijn. De onverharde wegen schudden de auto en jezelf helemaal door elkaar en je bent blij dat je alles goed vast heb liggen in de auto. Ik kan niet met genoeg woorden omschrijven hoe mooi het hier is en zelfs de foto’s en films die wij maken zullen die niet kunnen laten zien. Hier zijn geen woorden voor. Hier zijn geen borden meer die je de weg wijzen en ook hier ben je afhankelijk van je richting gevoel en de mensen die je spreekt langs de weg. Een keer stonden we voor een splitsing van 2 wegen en hebben we gestemd over welke richting we op zouden gaan. Gelukkig bleek deze de juiste te zijn. Wie kan dat zeggen… we hebben knakworst en Italiaanse kippensoep met macaroni schelpjes gegeten in de atlas gebergte ! Nou wij wel. Na een stop van een dik half uur waarin wij hebben gegeten en gedaan hebben zijn we weer verder gereden. Nog altijd geen grote stad of plaatsnaam bordjes in zicht… 17:00 Cliff rijdt een band van de unimog kapot op een weg waar je net met één auto op past en we krijgen nog een tegenligger ook. Nouja pech hebben dan je zult toch moeten wachten hiermee kunnen wij niet verder rijden. De tegenligger wacht geduldig ongeveer een kwartier, de tijd dat het duurt een band te verwisselen van de unimog. Ze krijgen er nu routine in… bas en Oscar weten precies wat ze moeten doen en wij staan er heel leuk omheen met de camera’s om alles vast te leggen. Omdat we dicht bij een dorpje waren stond natuurlijk heel het dorp weer buiten om te kijken wat er allemaal gebeurde en ook bij het wegrijden hebben we weer de nodige pennen uit het raam gegooid. Het is nu 20:15 onze tijd en ongeveer een uurtje geleden hebben we voor 700 dirham getankt (€70,- ) omdat we geen reserve meer hadden en de tank nog maar voor een kwart vol was hebben we maar weer wat extra getankt voor het geval dat. We zijn n op weg naar een grotere stad op onze route waar we weer een slaap plaats gaan zoeken, het is nu nog onbekend wat maar dat zal ik er vast en zeker weer bij typen zodra ik dat weet.

Ohja J het is vandaag zondag… ik mag weer een brief van Me lieve zus en haar geweldige man michél open maken. Ben benieuwd wat er nu weer voor moois instaat. Als wij niet reageren op sms’jes of telefoontjes dat hebben wij of geen beltegoed of geen ontvangst, maar Stef en Tristan bedankt voor jullie smsje hier gaat alles goed hoor we zorgen goed voor onszelf en elkaar. Natuurlijk zijn er wel eens irritaties onderling… maar wat verwacht je… je zit 24/7 met elkaar in de auto of hotel kamer. Ook met de andere team genoten kunnen we het steeds beter vinden en in de late uurtjes tijdens het rijden worden er leuke spelletjes via de walky talkies gedaan en ook de nodige liedjes gezongen en dan maar hopen dat je door bent naar de volgende ronde alla Idols gelukkig tot nu toe wel J.



Aangekomen in Ouadzazate rondt half 10 ‘avonds we konden hier kiezen voor een Hotel wat ons 680 dirhams zou kosten € 68,- , of een camping voor in totaal 44 dirham dan samen met 5 stokbroden voor 7,5 dirham zou dus uitkomen of ongeveer 6 euro. Wij hebben voor de camping gekozen omdat het weer goed was en we erg lekker slapen in onze tentjesJ hier nog goulash soep met erwtjes worteltjes en boontjes gemaakt en naderhand nog lekkere tomaten soep. Ook nu was een lekker pilsje wel weer op zijn plaats na zo’n lange indrukwekkende dag. We zijn nu zo 360 Km van Agadir verwijderd en zullen daar zo’n 6 uur over rijden…



Dag 9 maandag 15 februari 2009



Vanochtend om 07:10 opgestaan. Bidal en Najib zouden om 8 uur op de camping zijn want zij sliepen in het hotel is toch vakantie zeggen ze dan! En hebben we 5 broden gehaald ook 1 voor Wim En Oscar. Ik heb de andere nog geholpen met het inpakken van de ‘’2’’ seconden tentjes ik had de draai te pakken en het lukt me nu steeds beter. We hadden afgesproken nog even de stad in te gaan hier in Ouadzazate om verschillende dingen te kunnen kopen, hier heeft Etienne zich nog een nieuwe bandana ( hoofddoek ) gekocht, Nr. 2 al, eerste was een witte voor 5 euro en deze een blauwe voor ongeveer €2,50. Ook nog 4 eieren voor 4 dirham en een paar sinaasappels voor 9 dirham.



De temperaturen hier variëren sterk van 30 tot 10 graden overdag in de zon is het heerlijk warm en avonds koelt het dan weer sterk af en mag de trui en lange broek weer aan. Thierry bedankt voor je trui die zit me erg fijn en gebruik hem graag. In het atlas gebergte heb je meer bewolking en af een toe een regen bij. Dit komt omdat de bergen de bewolking tegenhouden en blijven hangen.

13:33 getankt voor 380dhm €38,- voor 33 liter bij een Km stand van 234798 en een temperatuur van 26oc. Hierna zijn we om 14:00 gestopt om iets te gaan drinken. Dit bleef niet bij drinken want Wim begon met het bestellen van een salade waarna de rest volgde waaronder Pascal en ik ook. Hier was Oscar niet blij mee want dit was niet afgesproken. We zouden ff stoppen om iets te gaan drinken en niet eten. Wim is hier heel anders in dan Oscar en hij doet alles meer relaxed aan en hebben we alle tijd van de wereld. We hoeven ons toch nergens voor te haasten, nee maar het zou wel eens leuk zijn ergens aan te komen als het nog licht is en echt de tijd hebt om allerhande dingen voor jezelf te doen. Om half 8 kwamen we op de camping aan waar het team van Jan ook op stond. Na ons 1 x verreden te hebben in Agadir en waar ze toen pas naar Jan gingen bellen om te vragen waar de camping was hebben we het vrij gemakkelijk gevonden. We vonden het allemaal leuk de andere teams weer eens te zien en al onze belevenissen te delen. Deze camping ligt 100 meter lopen van de zee en het sanitair is goed, douche heeft warm water en op de wc kun je gewoon zitten… ( een luxe hier ) de plaatsen zijn van normaal formaat en om ons tegen de harde wind te beschermen zetten we de auto’s in een groot vierkant met daar tussenin de tentjes en tafels en stoelen. Bas was bezig met het verwisselen van de banden voor de unimog met een hoop kabaal van het arregraat voor voldoende licht. En het hameren met speciaal gereedschap voor het demonteren van de band. Na een heerlijk warme douche en me weer eens goed geschoren te hebben voel je weer lekker fris en opgewekt. Ik had me haren nog nooit zo vettig gehad als toen. Wist niet dat het zo aanvoelde.

Pascal had zijn vuile was gedaan en op de waslijn gehangen, net als veel van de andere team genoten. Ik was het er niet helemaal mee eens omdat de zon al weg was en de was niet op tijd droog zou zijn voor vertrek dit leverde enige irritaties op tussen Pascal en mij. We hebben morgen een kleine 700 km te rijden en moeten daarom ook weer vroeg op. We hebben nog geen rustdag gehad omdat wij via het atlas gebergte zijn gereden en dat een dag extra kost. Als avond eten hadden we bami goreng en hier komen Pascal en ik tot besef dat we meer vlees in blik hadden kunnen meenemen omdat we tijdens de reis en vele problemen geen tijd hebben gekregen een winkel in te gaan een daar extra eten in te slaan. Na het eten ben ik gaan slapen en is pascal nog opgebleven tot een uur of 12 met de andere aan het kampvuur

Dag 10 17 februari 2009



Vanochtend om 07.40 opgestaan goed kunnen slapen vannacht ondanks de geluiden van de andere teams om mij heen. De was is nog niet droog en de tentjes zijn vochtig, toch zullen we moeten inpakken. Alle vochtige was in een plastic zak en de tentjes zoveel mogelijk droog geveegd met een handdoek. Echt tijd om te ontbijten hebben we niet de vertrek tijd is half 8 maar zoals altijd kun je daar een kwartier tot half uur bijtellen. Dat is nu ook weer het geval. Wij waren op tijd klaar en zaten geduldig in de auto te wachten…

De Camping kost ons 70 dhm €7,- omgerekend. De Km stand is nu 235936 Km.

De naam van de Camping is Camping international sidi wassay beach. De temperatuur is hier nu 14,6oc om 08:04. Om half 11 hebben we de volgende stop om te tanken we spreken af allemaal de tank vol te gooien zodat we goed kunnen doorrijden. Wij tanken hier voor 450 dhm dat is €45,- omgerekend. Ook halen we hier 6 flessen water en nog eens 2 broden. Voor 40 dhm €4,-.

11:34. We worden de tweede x staande gehouden. Niets ernstigs gewoon controle voor wat er door het land rijdt. De ergernissen worden ook bij de andere teams merkbaar. De communicatie onderling is slecht en erg verwarrend soms. Wordt eens tijd om samen rondt de tafel te gaan zitten en prioriteiten te stellen. Na een lange rit besluiten we ergens langs het strand een stopplaats te zoeken om een uurtje te pauzeren, dit is gemakkelijk gezegd dan gedaan want het strand ligt niet direct langs de weg zoals we gewent zijn. Er is een rotswand van zo’n 15 meter omlaag. Na veel stoppen en weer doorrijden besluiten we dan toch eindelijk maar gewoon op een openplek te stoppen met uitzicht op de zee. Het is nu al 16:00 bij Km stand 235397 en een temperatuur van 23,7oc na een uurtje rijden we weer verder we hebben goed gegeten en gedronken en de was heeft weer even kunnen drogen.

Om 17:55 hebben we de volgende stop om te tanken nadat we voor de 3e keer staande zijn gehouden gewoon puur en alleen voor controle. Hier tanken we de auto vol voor 275 dhm €27,50. Is dus ongeveer €0,71 de liter hier is de temperatuur zo’n 17,5oc.

Het eerste besluit was om naar Laayoune door te rijden en daar voor een camping te kijken. En niet te stoppen bij de camping waar de andere teams zouden stoppen zodat we deze voorsprong op de andere al zouden hebben, aangezien onze gemiddelde snelheid een stuk lager ligt. Maar zonder overleg gaat Oscar met de unimog toch op de rem bij de afslag voor deze camping en gaat toch naar deze camping welke 30Km voor Laayoune ligt. Ook weer niet wat afgesproken was maar het was wel al donker en we hadden al meer dan 10 uur gereden deze dag. De camping lag 4,5 km van de grote weg af en was een hobbelpad met wasbordjes en veel scherpe stenen. Echt iets voor een 4x4 zou je verwachten maar toch aangekomen bij de camping zie je de nieuwste modellen campers weer staan. Je vraagt je af hoe ze daar komen zonder iets kapot of lek te rijden… ( zou er toch een andere weg naartoe leiden?) het was ook wel leuk de andere teams weer te zien en zoals iedere x als we bij elkaar komen wordt er weer druk gepraat over alle ervaringen die we meegemaakt hebben. Na het opzetten van de tentjes en tafel en stoelen zijn we eten gaan klaarmaken, alweer in het donker maar hier komen de mijnwerkerslampen goed van pas. De macaroni smaakte erg goed en het pils van Wim maakte het geheel af. Hier na nog een tomaten soepje om het af te maken en de afwas kon gedaan worden. Tijd om naar bed te gaan want ook morgen zou weer een lange dag worden en we rekenen er niet op om eens voor het donker op een camping aan te komen. 500 Km klinkt miss niet veel maar de max snelheid is hier 60 Km/h en met de stops en tank pauzes gaat de gemiddelde snelheid ver omlaag. En dan moeten we ook nog kijken voor brood en dergelijke.

















Dag 11 woensdag 18 februari 2009

Vanochtend weer om 20 voor 7 opgestaan naar de zit wc geweest J wat is dat lekker en veel beter dan zo’n vieze hurk wc. De camping kost ons vannacht 27 dhm P.P. in totaal dus 54 dhm €5,40. Najib en Bidal hebben vannacht weer in een hotel geslapen en zijn door wel doorgereden naar Laayoune. Om half 9 zouden we ze daar ergens treffen bij de standspoort. Voor we daar komen worden we 2 keer gecontroleerd door politie beambte met daar nog geen 20 meter tussen. Dit duurt iets langer bij team the driving dutchmen. Zal wel komen door de vragen die er gesteld worden.

9:20 volgende tankstop. De benzine wordt weer goedkoper. Hier is het al €0,692/liter we tanken hier voor 28 liter en 200 dhm €20,-.

Om 10:00 komen we in een grotere plaats aan waar we ons opsplitsen, de leraren gaan met bas en cliff mee om voor de unimog een bandenboer te vinden. En de andere teams ( Desertbarons, driving dutchmen, team Marokko ) gaan naar de bank om geld te wisselen. Ook halen we hier 5 broden en smeerkaas voor 25 dhm ( €2,50 ). Om 12 uur maken we een langere stop van een uur, gewoon langs de weg lekker in de zon beetje wind speaker buiten en muziek draaien. Heerlijk brood met smeerkaas en nutelaJ. Om 15:00 stoppen we om te tanken, afspraak is gemaakt dat als één auto tankt de rest ook tankt zodat we niet steeds opnieuw hoeven te stoppen en lekker door kunnen rijden. We tanken hier voor 23 liter en betalen 165 dhm ( €16,50 ) is 71 cent/ liter maar wel 98.

Temperatuur is hier 28,6 graden in de schaduw en de kilometerstand is 235859 Km.

Deze dagen zijn niet erg bijzonder de wegen zijn gewoon recht toe recht aan en af en toe een controle post waar ze je formulier formulaire d’enregistrement willen hebben gelukkig dat we daar genoeg kopieën van hebben! Verder is het gewoon rijden, je hebt geen zijstraten die kom je nu alleen nog tegen in de dorpjes of steden. Als je de agenten een pen geeft zijn ze erg vriendelijk voor je en kun je al bijna gelijk doorrijden, dan vullen zij het formulier verder voor je in en heb je daar geen omkijken meer naar, ze hebben niet graag dat je een foto van ze maakt maar als je zegt dat je een student bent en het voor je verslag is vinden ze het wel oké. We zijn nog tot 18:40 doorgereden vlak voor zonsondergang naar een plek die Oscar van een andere reiziger had gekregen. Hier aangekomen heb ik met pap en mam gebeld en pannenkoeken gegeten die Oscar heerlijk had klaargemaakt, we zaten op zo’n 30 Km voor daklha en ook niet ver van de camping. Eten bij daglicht was ook wel eens leuk. Eenmaal op de camping aangekomen waren de andere teams er ook al en hebben we als altijd de ronde gemaakt langs deze teams om de ervaringen te delen. De sfeer is goed en we hebben er allemaal veel zin in.



Dag 12 donderag 9 februari 2009

Vanochtend eindelijk eens kunnen uitslapen, de eerste rustdag sinds ons vertrek uit bakel, wat een fantastische reis hebben we al gehad echt te mooi om te verwoorden en het zal vast nog wel beter worden. Vandaag de was gedaan de hele waslijn hangt vol en gelukkig droogt alles snel met de harde wind en zon hier. Het brood vanmorgen kosten me 8 dhm en wat de camping gaat kosten weten we nog niet. We hebben te horen gekregen dat de doorgang door Mauritanië ons 200 euro per man gaat kosten met eten en overnachtingen en grensovergangen. En natuurlijk de escorte door het land heen. We weten dat we alle tanks moeten volgooien om zoveel mogelijk door te kunnen rijden omdat de mogelijkheid bestaat dat je geen benzine kunt tanken in Mauritanië. Omdat er vanavond een feestavond is is ons gevraagd €15,- per man bij te dragen voor het eten en de feestelijke activiteiten. Vandaag gaan we ook de stad hier in om inkopen te doen en natuurlijk even te kunnen internetten en dit dagboek weer te plaatsen.



Pascal en Ik bedanken jullie voor alle berichtjes die jullie plaatsen echt super.



Volgende dagboek zal er weer zijn zodra we weer internet hebben daar zullen nu wel een paar dagen overheen gaan.